ترمیم های دندانی بدون فلز؟!
به عنوان مثال، شما می توانید بین ترمیم های دندانی فلزی (مانند آمالگام طلا و نقره) و پرکردن دندان پرسلین یکی را انتخاب کنید. هر دو دسته مزایا و معایب خود را دارند، اما ویژگیهای زیر مواد پرکردنی را برجسته تر میکند.
مردم فکر می کنند که روکش های فلزی دندان قوی تر از روکش های بدون فلز هستند، اما اینطور نیست.
روکش های کامپوزیت دندان با دندان ها به هم متصل می شوند و یک پیوند قوی ایجاد می کنند که باعث تقویت دندان ضعیف شما می شود. تاج کامپوزیت یک تکه ماده ایست که خطر آسیب دیدن آن را کاهش می دهد. این طراحی باعث می شود تاج بدون فلز دوام بیشتری نسبت به تاج فلزی داشته باشد.
اگرچه روکش های دندانی دندان های آسیب دیده را تقویت و ترمیم می کنند.
اما افراد به دلایل زیبایی از روکش های دندانی نیز استفاده می کنند. به عنوان مثال، اگر بخشی از دندان های شما شکسته است، می توانید از روکش دندان برای پوشاندن این آسیب استفاده کنید.
اگر هدف اصلی شما بهبود لبخند یا ظاهرتان است، بهتر است به جای تاج های فلزی از تاج های بدون فلز استفاده کنید. این به این دلیل است که تاج های بدون فلز ظاهر طبیعی تری نسبت به تاج های فلزی دارند. با روکشهای فلزی، افراد به راحتی متوجه میشوند که شما یک ماده خارجی روی دندانهای خود دارید.
که لزوما در مورد روکشهای بدون فلز صادق نیست.
درصد کمی از مردم به برخی از فلزات موجود در ترمیم های فلزی حساسیت دارند.
واکنش های آلرژیک باعث تحریک و التهاب بافت های نرم دهان مانند لثه ها می شود. چنین آلرژی هایی ممکن است شما را مجبور به تعویض ترمیم های دندانی خود کنند.
خوشبختانه، ترمیم های دندانی بدون فلز واکنش های آلرژیک ایجاد نمی کنند. بنابراین، لازم نیست نگران تحریکات یا نیاز به تعویض ترمیمهای دندانی خود به دلیل تحریکات باشید.
آمالگام فلزی موجود در ترمیم های دندان حاوی جیوه به عنوان یکی از اجزای فلزی است.
جیوه معمولا سمی است، اما مقادیر موجود در ترمیم های دندان برای بزرگسالان سالم بی خطر است. با این حال، تحقیقات ثابت نکرده که مقادیر جیوه موجود در ترمیم های دندان برای مادران باردار، جنین ها و کودکان زیر شش سال بی خطر است.
اگرچه ترمیم های دندانی کامپوزیت حاوی مواد سمی شناخته شده نیستند، اما اگر می خواهید احتیاط کنید، بهتر است از ترمیم های غیر فلزی استفاده کنید.
ترمیمهای فلزی معمولا از قطعات جداگانه این مواد تشکیل می شوند.
به عنوان مثال، ایمپلنت تیتانیوم، دو قطعه تیتانیوم است که سازندگان آنها را با هم ذوب کرده اند. در صورت جابجایی دو قطعه پس از درمان، ممکن است فضایی بین آنها ایجاد شود که باکتری ها از آن استفاده کنند و منجر به عفونت شود.
در صورت دریافت درمان بدون فلز، لازم نیست نگران این خطر باشید.
اگر اپلاینس فلزی دندانپزشکی در دهان خود دارید، ممکن است برخی از یونهای فلزی نشت کرده و در دهان جذب شوند.
به عنوان مثال، تحقیقات نشان داده که دندان های طبیعی مقداری از نیکل، کروم و آهن را در روکش های دندانی از جنس استیل ضدزنگ جذب می کنند.
حتی اگر خطرات جذب مشخص نیست، ممکن است بخواهید در موردش احتیاط اشتباه کنید.
و برای جلوگیری از چنین خطراتی از اپلاینس های دندانپزشکی بدون فلز استفاده کنید.