پروتزهای دائمی :
پروتزهای دائمی می توانند کامل یا تکهای باشند.
در حالی که پروتزهای متحرک روی لثه قرار می گیرند، پروتزهای دائمی با دو یا چند ایمپلنت روی استخوان فک ثابت می شوند. پروتزهای دائمی با استفاده از تکیه گاه های ایمپلنت، نسبت به روش های جایگزین برای جایگزینی دندان، قوی تر و ایمن تر می باشند.
صرف نظر از روش کار، جایگزینی دندان های از دست رفته لبخند و ظاهر چهره فرد را حفظ می کند. از طرف دیگر، ایجاد شکاف دندان باعث افتادگی عضلات صورت می شود و فرد را مسن تر نشان می دهد. همچنین، خوردن غذا و صحبت بدون مجموعه کامل دندان دشوارتر است.
ساختن پروتزهایی که طبیعی به نظر می رسند و به درستی در دهان قرار می گیرند، ممکن است چند ماه طول بکشد.
بیماران به دلیل نوسانات وزن یا تغییر در شکل دهان یا فک باید پروتزهای مصنوعی خود را تعویض یا مجددا صاف کنند. به دلیل از دست دادن پیشرونده استخوان که در زیر پروتز کامل رخ می دهد، معمولا هر سه سال یک بار نیاز به رلاین است.
پروتزهای دائمی در مقایسه با ایمپلنت ها
بیمارانی که فقط چند دندان ندارند یا نیاز به پروتز جزئی یا بریج دارند، ممکن است ایمپلنت دندان را در نظر بگیرند.
در حالی که بریج های سنتی نیاز به کشیدن دندان های مجاور و فضای خالی دارند، تغییر دندان های سالم برای ایمپلنت ضروری نیست. مانند پروتزهای دائمی، ایمپلنتها از جای خود جدا نمیشوند یا حرکت نمیکنند، که منجر به خجالت و درد بیمار شود. همچنین، بیمار نیازی به برداشتن ایمپلنت ها برای تمیز کردن آنها ندارد.
نحوه عملکرد پروتزهای تحت حمایت ایمپلنت!
به طور معمول دو نوع پروتز با ایمپلنت وجود دارد :
با هر دو گزینه، دندان مصنوعی با استفاده از پایه اکریلیک ساخته شده است که دقیقا شبیه لثه شما است.
سپس دندان های اکریلیک یا پرسلین که شبیه دندان های طبیعی هستند به پایه متصل می شوند. با هر یک از این پروتزها، برای حمایت کافی به حداقل دو ایمپلنت نیاز دارید.
این پروتزها همچنین به عنوان پروتزهای متصل شونده شناخته می شوند.
هر یک از ایمپلنتهای فک دارای یک اتصال فلزی است که در ضمیمه دیگری روی دندان مصنوعی قرار میگیرد. ضمائم روی ایمپلنت ها در بیشتر موارد توپی شکل هستند و به همین دلیل نام آن به این شکل است. ضمائم نر شکل روی ایمپلنت ها در ضمائم ماده روی پروتز قرار می گیرند تا دندان مصنوعی را قفل کند. همچنین می توان دندان مصنوعی داشت که در آن پروتز دارای ضمائم نر و ایمپلنت ها دارای ضمائم ماده باشند.
این نوع ایمپلنت متکی بر میله ای است که منحنی فک را دنبال می کند.
این میله به دو تا پنج ایمپلنت که روی استخوان فک بسته شده اند متصل می شود. ضمیمه ها، و اغلب گیره ها، روی این میله یا دندان مصنوعی یا هر دو نصب می شوند. پروتز روی این میله قرار می گیرد و با قیچ کردن با استفاده از ضمیمه ها در جای خود محکم می شود.