ایمپلنت های متصل بهتر است یا روکش های جدا از هم؟ کدام رو پیشنهاد می دهید؟
آیا شما برای جایگزینی دندان های از دست داده تان دنبال ایمپلنت هستید یا روکش؟ چقدر ظاهرش برای شما اهمیت دارد؟
نه تنها این ظاهر بی دندانی، جذاب و زیبا نیست، بلکه برای جویدن تان هم مشکل درست می کند. به خاطر اینکه هیچ دندان کافی برای گاز زدن خوراکی میوه ای، یا چیزی ندارید. همچنین نه دندانی برای خرد کردن مواد غذایی در دهان تان. به یاد داشته باشید که بد نیست در چنین مواقعی ایمپلنت دندان را در ذهن تان داشته باشید.
زمانی که چند دندان رو از دست می دهید، ممکن است دو گزینه پیش رو داشته باشید ـ یا ایمپلنت های متصل باشند یا روکش های دندانی جدا!
با دندان های طبیعی، خوب می دانید که به راحتی می تواند نخ دندان کشید و حتی بین دندان های روکش شده را هم تمیز کرد. یک راه راحت تری باید باز هم باشد، بخاطر اینکه باید همانند دندان های طبیعی باشند و عمل کنند. از همه مهم تر، جایگزینی بدون دردسر تر دارند و یا حتی ترمیم ساده تری در پی یک روکش شکسته یا ترک خورده می باشد. هزینه بالایی ندارند و راحت تر هم هستند. برخلاف جایگزینی دندان های متصل.
با این حال یکسری نگرانی هایی هم درباره دندان های جدا می باشد. در مورد تحلیل استخوان به شکل عمودی که رخ داده، نتیجه داشتن دندان اییست که بلندتر به نظر می رسند. با گذشت زمان غذا که می خوردی لای ایمپلنت های کنار هم گیر می کند. به خاطر اینکه کمبود لیگامنت های پریودنتال می باشد، جزیی ست که از ورود باکتری های به بخش های مهم دندان جلوگیری می کند. روکش های تکی هم احتمال بیشتری دارند که خراب شوند یا بشکنند. چیزی که در ایمپلنت های متصل رایج نیست.
به عبارتی دیگر، ایمپلنت های متصل محدودیت های خودشان را دارند. بسته به مدلی که به هم متصلند می باشد. در بسیاری از موارد، این گزینه در موقعیت هایی که فشار زیادی وارد به دندان می شود، مناسب است. مثلا به مولرهای بالایی. اگر پیوند استخوان ضرورت پیدا کند، بهتر است برای ایمپلنت های متصل اقدام کنید. برای اینکه حجم بسیاری از بایت دندان تان برگردد. همین میزان عوارض ناشی از تحلیل استخوان را زمانی که دندان قروچه دارید،کم می کند.