مصرف داروهای تداخلی با ایمپلنت دندان!
به طور کلی، میزان موفقیت ایمپلنت های دندانی حدود 98 درصد است و بر اساس مطالعات بالینی، زمانی که ایمپلنت ها موفقیت آمیز باشند، بیش از 90 درصد آنها حداقل 20 سال بعد همچنان در جای خود باقی می مانند.
با این حال، مواردی وجود دارد که به دلیل مصرف برخی داروهای تداخلی ممکن است در معرض خطر بیشتری برای شکست ایمپلنت دندان باشید. این ایده خوبیست که تمام دارو هایی را که در حال حاضر مصرف میکنید به متخصص بگویید. زیرا بسیار مهمند!
یکی از مواردی که بیشترین میزان خطر را برای ایمپلنتهای دندانی دارد، مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) است.
شامل قرص های ضد افسردگی محبوب مانند فلوکستین (پروزاک)، سرترالین (زولوفت) و پاروکستین (پاکسیل) می شود.
که می توانند در توانایی بدن شما برای ادغام ایمپلنت با استخوان اختلال ایجاد کنند. مطالعات در مورد میزان خطر ان ها متفاوت است. برخی می گویند که SSRI ها خطر شکست ایمپلنت را دو برابر می کنند. در مطالعات دیگر، به نظر می رسد خطر شکست پنج یا شش برابر افزایش می یابد.
علاوه بر SSRI ها، برخی از انواع مسکن ها می توانند در توانایی بدن شما برای ادغام ایمپلنت در استخوان اختلال ایجاد کنند.
به ویژه موارد ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، که شامل داروهایی مانند ایبوپروفن (Advil) و ناپروکسن (Aleve) می شود.
که به طور کلی با بهبود استخوان تداخل دارند و تأثیر آن می تواند فراتر از عدم موفقیت فوری در یکپارچگی باشد. در حالی که میزان شکست اولیه ممکن است خیلی زیاد نباشد، اما استفاده بیش از حد، خطر از دست دادن مقدار قابل توجهی از قد استخوانی شما را تا سه برابر بیشتر کند.
این دارو نحوه تجزیه بدن و بازسازی استخوان را تغییر می دهند.
این امر می تواند کار را برای بدن شما برای ادغام ایمپلنت های دندانی دشوارتر کند. در موارد نادر، می تواند باعث ایجاد یک عارضه جدی به نام استئونکروز فک شود. معمولا این عارضه فقط در افرادی که دوزهای بالایی از دارو مصرف می کنند، از جمله مواردی که به صورت IV تجویز می شوند، رخ می دهد.
چند نوع دیگر از دارو ها وجود دارند که می توانند باعث مشکلات ایمپلنت دندان شوند، مانند گلوکوکورتیکوئیدها که برای درمان بیماری های التهابی مزمن، از جمله اختلالات خود ایمنی استفاده می شود.
علاوه بر این، دارو های شیمی درمانی می توانند روی ایمپلنت های دندانی شما تأثیر بگذارند. هنگام شیمی درمانی نباید ایمپلنت دندان انجام دهید. با این حال، اگر حداقل شش ماه پس از پایان شیمی درمانی صبر کنید، ایمپلنت می تواند موفقیت آمیز باشد.
علاوه بر این، شیمی درمانی نباید تأثیر منفی بر روی ایمپلنت هایی که قبلا بهبود یافته اند داشته باشد.
علاوه بر این، نشان داده شده است که دو داروی تفریحی رایج تأثیر منفی بر ایمپلنتهای دندانی دارند.
استفاده از تنباکو، چه از طریق سیگار کشیدن و چه با تنباکوی بدون دود، میتواند تأثیر مخربی بر موفقیت و بقای ایمپلنتهای دندانی داشته باشد.
الکل همچنین می تواند بر موفقیت ایمپلنت های دندانی شما تأثیر بگذارد. افرادی که نوشیدنی الکلی (5 واحد یا بیشتر در روز) مصرف میکنند، نسبت به افرادی که نوشیدنی کمتری مصرف میکنند یا اصلا الکل نمینوشند، بیشتر در معرض شکست ایمپلنت هستند.